با بالا رفتن سن، طبیعی است که توجه بیشتری به خود و بدنمان داشته باشیم. همه ما دوست داریم که دیرتر به سن پیری برسیم و تا حد امکان از عوارض پیری و کهنسالی کم کنیم. عوارض پیری که شامل از دست دادن توانایی ذهنی، توانایی های جسمی، افزایش ابتلا به بیماری های مختلف و کم شدن حافظه است، با بالا رفتن سن و گذر زمان ممکن است در ما ظاهر شود. همه ما نگران این موضوع هستیم و کسی نیست که به سادگی و بی توجهی از این موضوع بگذرد. هاوارد فریدمن، استاد روانشناسی دانشگاه کالیفرنیا و همکارش تحقیقی در مورد طول عمر انجام داده اند و با بررسی افراد در سنین مختلف به راز داشتن عمر طولانی تر پی برده اند. این محققان یافته های خود را با ما به اشتراک گذاشته اند و معتقدند که با رعایت برخی نکته و رازها، داشتن عمر طولانی تر برای همه ما امکان پذیر است.
با ما همراه باشید تا این رازها را با شما در میان بگذاریم:
داشتن دوستان خوب
تحقیقی که در سال 2017 در مورد روابط شخصی انجام گرفت نشان داد که وجود دوستان خوب فاکتور بسیار مهمی برای عمر طولانی تر است. در واقع، دوستان خوب حتی از خانواده نیز نقش مهم تر و پررنگ تری می توانند داشته باشند. این مطالعه بر روی 270،000 نفر در نزدیک به 100 کشور انجام گرفت و نتیجه نهایی این آزمایش بسیار غافلگیر کننده بود. همه افرادی که در این تحقیق شرکت کرده بودند خانواده و دوستانی صمیمی و نزدیک داشتند. در این میان، افراد سالمندی که با دوستان خود پیوند قوی تری داشتند، سلامتی بیشتری داشتند.
ویلیام چوپیک، استاد روانشناسی دانشگاه ایالتی میشیگان و نویسنده این تحقیق می گوید: «در بعضی از افراد رابطه با دوستان اثری مشابه با خانواده داشت اما در برخی دیگر این موضوع پا را فراتر گذاشته بود و روابط دوستانه تاثیر به مراتب بیشتری در سلامت و عمر طولانی تر فرد گذاشته بود.»
اگر چه وجود خانواده عامل اصلی و اولیه برای داشتن عمر طولانی است اما این امر در صورتی درست است که با مشاجره ها و تشنج های احساسی در خانواده روبرو نشوید. پس بهتر است سعی کنید تنش های کمتری در خانه داشته باشید و حتی الامکان از این تنش ها دوری کنید.
اصول اخلاقی
در تحقیق دیگری دانشمندان آمریکایی 285 نفر را که 100 سال یا نزدیک به 100 سال داشتند از نظر میزان آگاهی و وجدان، اضطراب، خصومت و سلامت روان مورد بررسی قرار دادند. نتیجه این تحقیق نشان داد افرادی که دارای اصول اخلاقی و وجدان اخلاقی هستند احتمال بیشتری برای داشتن عمر طولانی تر دارند.
همچنین بر اساس تحقیقاتی که در یک بازه زمانی طولانی روی زندگی افراد صورت گرفت، این موضوع بر ملا شد که داشتن عمر طولانی تر ربطی به شاد و سرخوش بودن یا جدی بودن ندارد. چون همانطور که افراد جدی در زندگی بسیار محتاط هستند، افراد سرخوش و سربه هوا هم ممکن است خطرات واقعی را جدی نگیرند یا از پذیرش درمان های دارویی و پزشکی اجتناب کنند. پس کمی اخم کردن اشکالی ندارد، به شرطی که جدیت شما ناشی از حس مسئولیت پذیری تان در زندگی باشد.
انجام ورزش های روزانه
یکی دیگر از توصیه های دانشمندان به افرادی که پا به سن می گذارند این است که عادت دویدن روزانه را در برنامه روزانه شان بگنجانند. قرار نیست یک روزه همه دونده دو ماراتن شوند! اما هرکس با هر توان بدنی که دارد باید دویدن را در برنامه زندگی اش داشته باشد. همین امروز دویدن را شروع کنید و هر روز سعی کنید کمی بیشتر از روز قبل بدوید. فعالیت های بدنی هوازی مثل دویدن، تاثیر مثبتی روی عضلات شما دارند و از شل شدن و تحلیل عضلات جلوگیری می کنند. دویدن روزانه علاوه بر این که استقامت بدنی شما را بهبود می بخشد، روحیه تان را هم بهتر می کند.
تحقیقی که در سال 2016 روی افراد مسن انجام شد نشان داد افرادی که روزی حداقل 15 دقیقه ورزش می کنند (حتی کسانی که ورزش ساده پیاده روی را انجام می دهند) به نسبت افرادی که ورزش نمی کنند 22% کمتر در معرض مرگ زودهنگام خواهند بود. ورزش را دست کم نگیرید و در هر فرصتی که پیش می آید به ورزش بپردازید. حتی دو روز ورزش در هفته نیز بی تأثیر نخواهد بود.
خوردن صبحانه
خوردن غذاهای سالم همیشه به عنوان یکی از مولفه های مهم در داشتن عمر طولانی تر محسوب می شود. اما تحقیقات بیشتری که روی وعده ها و رژیم های غذایی انجام شد، نشان داده است که صبحانه در بین سایر وعده های غذایی، مهم ترین عامل برای داشتن عمر طولانی تر است. متاسفانه اکثر افراد به این وعده حیاتی و مهم توجهی نمی کنند و صبحانه همیشه اولین وعده غذایی است که حذف می شود.
پیتر مارتین، استاد مطالعات توسعه و خانواده در دانشگاه ایالت آیووا که بر روی افراد بالای 100 سال تحقیق و مطالعه می کند، می گوید: « راز عمر طولانی داشتن حفظ اعتدال است». در تمام تحقیقاتی که بر روی افراد 100 سال انجام داده است این موضوع ثابت بود که افراد به هیچ وجه وعده صبحانه خود را حذف نمی کردند. اگر چه همه آن ها غذای سالم و رژیمی می خوردند اما هیچ گاه صبحانه را حذف نمی کردند و صبحانه را حتما در یک ساعت مشخص و به صورت منظم می خوردند.
